DERREL NIEMEIJER

DERREL

NIEMEIJER

1

during the night I eagerly await

'till you are going to sleep, 'cause at that certain moment

I'm able to observe your keeping up appearances

'till all grace has left your so-called beauty.

at that moment in time I laugh out loudly 'bout transitoriness,

although I thought; "You were immortal". see your real age

now bags of 'concrete' are getting rubbed out upon

a pillow that still contains the fragrance of another love.

you ask me if 'I'm faithful'. my hatefull eyes full giving you a deadly icy stare.

I don't answer. Having my corcerns 'bout hairs covering my bed-linen.

You show me what I fear, this was the reason for your question

beat you up 'till you've forgotten the meaning of colour.

everything you will able to remember tomorrow

... yesterday you were not black and bluehet is den nacht dat ik wachten mag

tot u mag slapen gaan, want het is dan

dat ik uw verscheining* bewonderen kan

totdat er niks meer gracieus is aan pracht.

*

het is den nacht dat ik wachten mag

tot u mag slapen gaan, want het is dan

dat ik uw verscheining* bewonderen kan

totdat er niks meer gracieus is aan pracht.

het is dan dat ik lach over vergankelijkheid,

waarvan ik dacht dat u niet bezat. zie de jaren

nu zakken 'mortel' afgewreven worden aan

een kussen die nog ruikt naar een ander.

u vraagt mij of ik trouw ben. kijk u minachtend aan. zeg u niks,

maak mij druk om rode haren in bed terwijl u blond bent.

u tovert te voorschijn wat ik vrees, de reden tot uw expliciete vraag.

geef u een pak slaag totdat u vergeten bent wat kleuren zijn.

al wat u nog morgen kan herinneren is

... gister was u nog niet bont en blauw.

--------------

* verscheining is niet foutief gespeld ... het betreft hier een bewuste fout om aan te geven dat niet gaat om verschijning, maar om het schijnheilig zijn in den gehele aard v.d. desbetreffende persoon.

2

many sorrows holding gaurd,

waiting for the day, which

will bring him the night,

when dawn awakens.

with his eyes open and his arms spread,

he hartley greets his beloved ones

before he'll close his eyes

to see the eternal darkness.

every thought demolished inside his mind,

'cause love seemed to be nothing more than an infectious plague

and he laments his existence while sunlight lays like a dew upon the earth.

very soon during a morning evaporated morning-dew

shall awaken the dawn of day and people will read

his name in the newspaper.

**

smart staat te wacht,

wachtend op de dag, die

de nacht brengen zal, die

dageraad laat ontwaken.

met ogen open en den armen gespreid

begroet hij teer beminden alvorens hij

zijn ogen sluiten zal om

de eeuwige duisternis te zien.

elke gedachten gebroken in zijn geest,

want de liefde bleek een infecterende plaag

en hij weeklaagt zijn bestaan bij zonnendauw.

bij ochtendnevel weldra verdampt

ontwaakt de dag en leest men

zijn naam in de krant.

© Derrel Niemeijer

3

I walk purposely

in the beginning of the night .

there is no wind to

blow my worries away .

a 'child' puts his legs around me.

emitting sounds! craving for attention .

behold the little wandering monster .

disgust his appearance.

Although I melt away, I'm allowed to

comfort him. rubbing my hands over his

neck full of fleas. for the first time

red hair is really beautiful.

***

doelbewust loop ik

in het begin van de nacht.

er is geen wind om

zorgen weg te blazen.

een kind slaat zijn zijn pootjes om mij heen.

klanken uitstotend! hoopt op aandacht.

aanschouw het kleine zwervende monster.

verafschuw zijn uiterlijk.

toch smelt ik, nu mag ik het troosten.

mijn handen wrijven over zijn

vlooiïge nek. voor het eerst

zijn rooie haren mooi.

DERREL NIEMEIJER